"De kunst van het leggen van handen"Het lijkt mij dat het begrip kumikata, dat in het Japans wordt verstaan als "manier van contact leggen", anders is dan de Europese interpretatie.In het Japans betekent kumikata "grijpen" om uit te drukken wat je kunt doen. Terwijl het voor een Europeaan meer een manier is om te voorkomen dat de ander het grijpt. Voor de Europeanen is het tactisch, voor ons is het technisch.Het basisidee van kumikata in Japan is om beide handen op je partner te leggen. Het is met beide handen dat balans bereikt kan worden, vissen en trekken, gewichtstransfer creëren op de pistes, rotaties...We hebben een uitdrukking die zegt: "Vier handen op, dat is judo. "In Europa denken ze vaak aan een specifieke greep voor een specifieke aanval. In Japan is kumikata een essentiële modus die veelzijdigheid geeft. Dit is de basis van waaruit je alles en in alle richtingen kunt gaan doen; het is het eerste element van complex werk dat judoka eigenaardig maakt. In de basis is Japans judo niet ingewikkeld: er ligt een sterke nadruk op de basis, en dan laat je judoka voor zichzelf zorgen. We zeiden dat de basis betekenis van kumikata is om elkaars lichaam te klappen. Als we niet kunnen zien, in het donker, gaan we vooruit met onze handen ervoor. Als we willen horen wie er voor ons staat, moeten we met onze handen aanraken, zoals een blinde of een kunstenaar, om de verborgen dingen te voelen. Door de kumikata oefening kunnen we de snelheid, richting, ritme van de ander voelen.Judo leert ons daarom één waardevol ding: je handen gebruiken om anderen te voelen. Het is een uitwisseling, bijna een taal.Om het lichaam perfect te bewegen, moet de kumikata stabiel maar flexibel zijn. Stijve schouders voorkomen goede beweging.Matsumoto Sensei, een hoogleraar Tenri, Japans jongste 8e DAN, coach van het Japans nationale team in 1964 in Tokio, zei altijd, refererend aan het werk van wapens en handen: "Je moet weten hoe je een ei tussen je armen en oksel moet houden. Je moet weten hoe je een vogel in je hand moet houden". Matsumoto Sensei, wilde zeggen hoe je je vingers moet sluiten, de minimale vinger en de volgende twee vingers vastzetten, zonder de hele vuist dicht te doen. Natuurlijk is traditionele kumikata een basisvorm, die we iets kunnen aanpassen afhankelijk van ons lichaam, onze tegenstander, onze favoriete technieken. Maar laten we het niet straffeloos doen.Sensei Hiroshi KatanishiUittreksel uit een interview gegeven aan The Spirit of Judo Magazine,#13 maart-april 2008.